Մտածումներ – Մայստեր Էկհարտ

Ստորև ներկայացնում ենք կաթոլիկ միստիկ (խորհրդապաշտ) մտածող Մայստեր Էկհարտի (1260-1327/8) մտքերից:

Մայստեր Էկհարտ

Կուզենայի մի սպիտակ գրատախտակի վրա շատ ավելի գեղեցիկ բան գրել, քան այն, որ այնտեղ գոյություն ունի: Սակայն ինձ գտնում եմ մեծ դժվարությունների առաջ: Եթե ես ուզում եմ լավագույնը գրած լինել, այդ դեպքում ես պետք է ջնջեմ այն բոլորը, որ նախապես գրված է այնտեղ: Ոչինչ չի կարող գոհացում տալ նման մի փափագի և հարմարագույն առիթ լինել, քան այն, երբ այլևս այնտեղ ամենևին ոչինչ գրված չլինի:

Նույնպես, երբ Աստված կամենում է կատարյալ կերպով մի բան գրել իմ սրտում, ուրեմն այնտեղից պետք է մաքրի այն ամենը, ինչ որ խորթ է նման մի շնորհի ընդունմանը:

Մարդիկ չպետք է այնքան շա՛տ մտածեն ինչ-որ լավ բան անելու մասին, այլ նախ՝ լավ լինելու մասին: Եթե նրանք լավ լինեն, այն ժամանակ նրանց գործերն էլ փայլուն կլինեն:

Երբ դու ինքդ արդար ես, քո գործերն էլ, անտարակույս, արդար են:

Մի՛ մտածիր քո փրկությունը հիմնել քո գործերի վրա, այլ այն պետք է հիմնել քո ներքին էության վրա: Արդարև, ոչ թե գործերն են սրբացնում մեզ, այլ մենք ենք, որ մեր մաքուր էությամբ սրբացնում ենք մեր գործերը:

Նա, ով կառչում է Աստծուց, Աստված էլ, իր հերթին, իր բոլոր բարություններով, կառչում է նրանից:

Սիրո համար գոյություն չունի ավելի լավ չափանիշ, քան վստահությունը: Երբ մեկը ամբողջ սրտով և անձնվիրությամբ սիրում է մեկին, այն ժամանակ ինքնաբերաբար նաև վստահում է նրան:

Ճշմարիտ և կատարյալ Աստվածսիրությունը հայտնի է դառնում նրանով, թե մարդ ինչ չափով է իր հույսն ու վստահությունը դնում Աստծո վրա:

Աստված միշտ պատրաստ է, բայց մենք՝ անպատրաստ: Աստված մոտիկ է մեզ, իսկ մենք՝ Նրանից հեռու: Աստված մեր մեջ է, իսկ մենք՝ Նրանից դուրս:

Անկեղծ և ամբողջական նվիրվածությունը մի առաքինություն է. առանց նրա ոչ մի արժեքավոր գործ մեջտեղ չի գա:

Երբ մարդ ուրիշի հանդեպ իր նվիրվածության պատճառով հրաժարվում է իր անձնական շահերից, իր նեղության ժամանակ էլ Աստված նրան օգնության է հասնում:

Աղբյուրը՝ Յակոբ արք. Գլնճեան, Հաւատի եւ բանականութեան հետքերով, Երեւան, «Անահիտ» հրատ., 2014

Կարդացե՛ք նաև 10 միտք Թերեզա Ավիլացուց